کد مطلب:29550 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
5206. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] اوّلی است كه پایانی ندارد تا به آن جا منتهی شود، و انجامی ندارد تا در آن جا پایان پذیرد.[2]. 5207. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] نخستی است كه برایش قبلی نبوده تا چیزی قبل از آن باشد، و آخری است كه بعدی برای او نیست تا چیزی بعد از او باشد.[3]. 5208. امام علی علیه السلام: زمان ها همراه او نیستند و ابزارها در كنار او نیستند. بودنش بر وقت ها پیشی گرفته است، و وجودش بر عدم، و ازلی بودنش بر آغاز!... تعبیر «از فلان زمان بود»، نفی «همیشگی بودنِ» اوست و تعبیر «قَدْ»، نقض «ازلی بودنِ» او.[4]. 5209. امام علی علیه السلام: وقت و زمانی بر او پیشی نگرفته است.[5]. 5210. امام علی علیه السلام: منزّه است آن كه وقت قابل شمارش، و عمر دراز، و صفت محدود ندارد؛ آن كه نه آغازی دارد كه از آن شروع شود، و نه انجامی دارد كه به آن، پایان یابد.[6]. 5211. امام علی علیه السلام: برای اوّل بودن او آغازی نیست و برای جاودانگی اش پایانی نیست. او اوّل است و همیشه چنین بوده است و باقی است، بدون پایان داشتن.... درباره او گفته نمی شود: «از كِی؟» و برای او پایانی با تعبیر «تا» نیست. او پیش از هر نهایت و مدّت و پیش از هر شمارش و زمان، بوده است.[7]. 5212. امام علی علیه السلام: [ پروردگار من، ] پیش از هر چیزی بوده است و از چیزی قبل از او سخن نمی رود، و بعد از هر چیزی هست، و از چیزی بعد از او حرفی در میان نیست.... او هست، اما نه از پسِ نبودن.[8]. 5213. امام علی علیه السلام: نه برای بودنش زمانی است، و نه برای بقایش پایانی.[9]. 5214. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه پیش از آن كه كُرسی یا عرش یا آسمان یا زمینی و یا جِن و اِنسی باشد، بود.[10]. 5215. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه حالی از او بر حالی پیشی نمی گیرد تا این كه در آغاز باشد، پیش از آن كه در پایان باشد.[11]. 5216. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه اوّل است و چیزی پیش از او نبوده، و آخر است و چیزی بعد از او نیست.[12]. 5217. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه اوّل است، پیش از هر اوّلی، و آخر است، بعد از هر آخری. كسی به اوّل بودنْ شایسته است كه آغازی برایش نباشد، و آن به آخر بودنْ شایسته است كه پایانی در كارش نباشد.[13]. 5218. امام علی علیه السلام: هموست كه در اوّل بودنش سرانجامی نیست، و برای آخر بودنش اندازه و پایانی نیست؛ آن كه هیچ وقتی بر او پیشی نگرفته، و هیچ زمانی از او جلوتر نبوده است.[14]. 5219. امام علی علیه السلام: هموست كه همواره بوده و همیشه هست. پیش از آغاز روزگاران و پس از گذشت امور، یگانه و ازلی بوده است؛ آن كه نابود نمی شود و پایان نمی یابد.[15]. 5220. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] همواره ابدی بوده و هست. اوّلِ پیش از همه اشیاست، بی آن كه اوّلْ بودنی داشته باشد، و آخرِ بعد از همه اشیاست، بی آن كه پایانی داشته باشد.[16]. 5221. امام صادق علیه السلام: یكی از روحانیان یهودی، نزد امیر مؤمنان آمد و گفت: ای امیر مؤمنان! پروردگار تو از كِی بود؟ به او فرمود: «... كِی نبود تا گفته شود: كِی بود؟ پروردگار من، پیش از پیش، بدون پیشی بود، و بعد از بعد، بدون بعدی هست. نه پایان دارد و نه نهایتی برای پایانش است. همه پایان ها نزد او پایان پذیرند، و او پایان بخشِ هر پایانی است».[17].
5205. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] نخستی است كه پیش از او چیزی نبود، و آخری است كه پایانی ندارد.[1].